KADA POMISLIM na Vilijema Morisa, setim se jedne malene knjizice prepune njegovih patterna koju sam neplanirano kupila nekom prilikom da se castim. Obozavam ga vec jaaako dugo.
A onda, ipak, kao prvu sliku u ovom mini predstavljanju, belezenju njegovog postojanja u ovoj mojoj kolekciji, pocinjem sa ovim nedovrsenim radom, sa ruzama upletenim oko drvene ograde. Neodoljivo potsecaju na neke savremene meke dekorativne tetovaze koje bi uradila recimo Kim Saigh.
I odmah zatim, WM himself, bradati cupavi ozbiljni covek koji je stvarao sve te precizne jasne a meke i bajkovite preplete i savrsene guzve biljaka, voca, povrca i poneke zivuljke. Uz njegov portret, ruza koja je nazvana po njemu, razbarusena kao i on. Punacka kao bozur.
Svetliji, zivlji, prolecno/letnji paterni su cista joga...
... a oni ugaseniji, kao jesenji, mirni, dostojanstveni, organski iako neobicno kontrolisani i utegnuti.
A ove nedovrsene, sa punim povrsinama koje prelaze u linijski crtez grafitnom olovkom... poetski botanicki prirucnik, eto to je.
Хајде нацртај божурове на исти начин,било би лепо. :)
ОдговориИзбриши